پراویدنس کنیون، شگفتی نه چندان طبیعی - گردش مهاجر

تقریبا در 150 مایلی جنوب غربی آتلانتا، در استان جورجیای آمریکا، شبکه ای از دره های تنگ و دره های بزرگ زیبا وجود دارد که گرند کنیون کوچک نامیده می گردد. این منطقه یکی از هفت عجایب طبیعی جورجیا محسوب می گردد؛ با این حال اینجا کاملا هم طبیعی نیست. این دره های شگفت انگیز نه تنها با عبور رودخانه طی بیش از میلیون ها سال، بلکه به وسیله طغیان آب مزارع کشاورزی اطراف در کمتر از 100 سال گذشته تشکیل شده است.

پراویدنس کنیون در اوایل دهه اول قرن 18 شکل گرفت که علت آن شیوه های ضعیف کشاورزی بود که میان مردم این کشور، به خصوص در جنوب، شایع شده بود. در اوایل رواج کشاورزی در منطقه، زمین مقرون به صرفه، نامحدود و به ظاهر قابل استفاده بود و جای خود را به ترکیبی از کشت های مختلف، مزارع کوچک و در نهایت یک سیستم زارع سهم گیر داد که نه تنها باعث تخریب زمین شد، بلکه کشاورزان را مقروض، بی سواد و آموزش ندیده نگه داشت.

مردم پوشش جنگل بومی را از بین بردند تا زمین برای کشاورزی مناسب گردد و هیچ گونه اقدامی برای جلوگیری از فرسایش خاک به عمل نیامد و در نهایت منجر به از بین رفتن بیش از حد خاک سطحی (روخاک) شد. کم کم آب گذرهای (کاریز) کوچکی شکل گرفت و به سرعت عمیق تر و گسترده تر شد تا اینکه در دهه 50 قرن 18 غمق آن ها به سه تا پنج فوت (حدود 91 سانتی متر الی 152 سانتی متر) رسید. این کانال های کوچک کم کم به روان آب تبدیل شدند که این امر سبب افزایش فرسایش خاک شد. امروزه عمق بعضی از این روان آب ها در پراویدنس کنیون به 150 فوت(حدود 45 متر) هم می رسد.

علی رغم تغییر شکل اخیر منطقه، پراویدنس کنیون گنجینه ای برای زمین شناسان و بعلاوه بازدیدکنندگان است. فرسایش خاک، پیشینه زمین شناختی چندین میلیون سال را در دیوارهای خود جا داده و مواد معدنی باعث رنگ گرفتن رسوبات شده و طیف گسترده ای از رنگ ها را تشکیل داده است.

پراویدنس کنیون در منطقه ای قرار گرفته است که حدود 59 الی 74 هزار سال پیش به وسیله رسوب رسوبات دریایی تشکیل شده است. خاک در قسمت بالایی دیوار دره حدود 60 الی 65 میلیون سال قبل، درست بعد از عصر دایناسورها رسوب نموده است. ماسه های نسبتا درشت منطقه، به علت وجود اکسید آهن در آن، به رنگ قرمز درآمده است. زیر این ماسه ها، لایه ای قرار گرفته است که با عنوان ماسه پراویدنس شناخته می گردد که بخش عمده دیواره های دره را تشکیل می دهند. ضخامت این لایه 119 فوت (36 متر) است و حدود 70 میلیون سال قبل رسوب نموده و شکل گرفته است.

قسمت فوقانی این لایه، ماسه بسیار خوبی است که با خاک رس سفید ترکیب شده است. لایه میانی درشت و رنگارنگ است، با بسترهای رسوبی از رنگ زرد (لیمونیت) و بنفش (منگنز). لایه های پایینی که قدیمی ترین لایه ها نیز محسوب می شوند، به رنگ سیاه و زرد است که حاوی رسوبات میکا است. کف دره حدود 70 الی 74 میلیون سال قبل شکل گرفته و به رنگ نارنجی بوده، اما به سختی قابل مشاهده بوده و دارای پوشش انبوهی از گیاهان است.

پراویدنس کنیون همچنان در حال فرسایش است، با این حال کف دره مقاوم تر بوده و پوششی از درختان کاج و گیاهان دیگر دارد که به ثبات و پایاسازی خاک یاری می نماید.