لالجین، محتمل است عنوان جهانی خود را از دست بدهد - گردش مهاجر

لالجین در اثر سو مدیریت و بی توجهی مسئولان، در خطر حذف از لیست میراث دنیای قرار گرفته است. ایرج گلزاری، هنرمند لالجینی دنیای شدن لالجین را اتفاقی شگفت انگیز خواند و اضافه نمود:

تعریف تازه و افقی روشن در تغییر سبک های هنری بخصوص در مباحث معماری شهری را ضروری نموده است. عماری کارگاه های سفال لالجین نیازمند تغییرات اساسی است و فرایند توسعه پایدار، الزام استفاده از انواع گرایش های هنری نوین در کنار سفالگری را ضرورت بخشیده و افقی در شکل دهی جاذبه های نو قرار داده است.

او نقش عمرانی شهر را بسیار مهم خواند و گفت باید بر اساس استانداردهای تعریف شده گام هایی موثری در عمران شهری لالجین برداشته گردد و عهده دار مسئولیت تاریخی هنر سفال ایران باشیم. استفاده از جایگاه قدرت سایر هنرها و ترکیب آن با سفال برای هنرمندان و صنعتگران هنوز تعیین نشده است، در صورتیکه آینده در پی تغییر تمام معادلات هنری است و ایزوله کردن لالجین کنونی از سایر رقبای هنری، نوآوری در سبک های این شهر را به چالش خواهد کشید چراکه در تقویت مولفه هایی چون آموزش و فرهنگسازی ضعیف عمل شده است. وی در ادامه اضافه نمود:

هنرمندان جوان باید با علم وارد دنیای هنر شده و علم و هنر را در صنعت این شهر تبدیل به تعهد و به نسل های آینده منتقل نمایند. سفال لالجین به تنهایی نمی تواند گردشگری را افزایش دهد و باید موسیقی سنتی و دیگر هنرهای این شهر معرفی و دیده گردد.

او گفت زیرساختهای لالجین باید تغییرات را آغاز و بروز کند. معماری کارگاهها علاوه بر جذب گردشگر هنری، باید سلامت هنرمندان سفال را نیز تامین کند که نه تنها در معرفی پتانسیل این شهر تاثیرگذار است بلکه سبب ارتقا بهداشت کارگاهی نیز می گردد.

گلزار معتقد است بزرگترین مشکل لالجین، نداشتن زیرساخت های یک شهر دنیای است و متاسفانه هنوز اتفاق بزرگی در زمینه فستیوال هنری در لالجین رخ نداده و با این محدودیت ها نمی توان چنین شهری را به دنیا معرفی کرد. انجمن هنرمندان هم تا امروز نتوانسته حضور جدی در لالجین داشته باشد و لالجین قبل از دنیای شدن باید مسائل موجود را حل نماید. بسیاری از شهرها، امکانات بسیار ابتدایی با کوره های سنتی و فاقد استاندارد لازم هستند که لالجین در کشور از شهرهای پیشرو در هنر سفال است.

گلزار معتقد است که شرایط امروز لالجین توانایی حفظ و انتقال این هنر به نسل آینده و ایجاد گردشگری پایدار در تعریف های جامع و بلندمدت را به دلایلی همانند، زیرساخت ضعیف شهری، عدم ورود نخبگان هنری به مسائل مختلف این حوزه، هزینه ها و آموزش تخصصی را به شکل حرفه ای ندارد.

او در انتها گفت:

با تمام محدودیت های موجود، تا امروز لالجین متکی به داشته های خود بوده و از هیچ سرمایه و منبع مالی بهره مند نشده، بنابراین نباید انتظارات حبابی از این شهر داشت و لالجین با هر عنوانی قلب سفال دنیا خواهد ماند.